Nieuwsbericht

Het kerstgevoel van… Thomas, Luc en Tonnie

In ‘Het kerstgevoel van…’ portretteren we drie dorpsgenoten die uitkijken naar de aanstaande kerstdagen. Elk pakken ze op hun eigen manier graag een beetje extra uit; met een rijkelijk verlichte tuin, verzameling bijzondere kerststallen of een compleet miniatuurkerstdorp. We komen meer te weten over hun passie en krijgen antwoord op de vraag hoe zij de feestdagen dit jaar vieren.

Bij Thomas Tijssen staan een aantal dozen vol kleine kersthuisjes- en figuren klaar om uitgepakt te worden. Wat ooit begon met een bewegend schaatsbaantje – „onder licht protest van mijn vriendin”, bekent Thomas – is met een behoorlijk aantal tafereeltjes inmiddels positief uit de hand gelopen. Wat zijn partner Manouk de Valk daarvan denkt? „Die vindt het stiekem zelf ook best leuk, al zal ze dat niet snel toegeven”, grapt hij.

Kleinste details

Hoewel Sinterklaas op het moment van schrijven nog niet het land uit is, en Thomas’ kerstdorp derhalve nog niet opgebouwd, krijgen we alvast een voorproefje van de miniatuurwereld die ook dit jaar zal verrijzen onder de kerstboom op Tabaksveld 32. Wat opvalt bij het bewonderen van de uiteenlopende winterse decors, zijn de kleinste details die de makers hebben verwerkt op luttele centimeters. Van gedateerd uitziende glas-in-loodramen tot knus fonkelend kaarslicht. Op elektriciteit, dat dan weer wel.

Welk onderdeel Thomas zelf het meest aanspreekt? „Het mooist vind ik het natuurlijk als alle elementen samen één geheel vormen, compleet met sneeuw en groen. Maar als ik er toch een moet kiezen, dan is het een kapelletje waarin een kind op de foto gaat met de Kerstman. Daarbij staat een fotograaf met camera die om de zoveel tellen zelfs een heuse flits afgeeft.”

Vooralsnog is in zijn kerstdorp naar eigen zeggen nog wel wat ruimte voor een extra straat of pleintje. Traditiegetrouw koopt Thomas er dan ook elk jaar één nieuw item bij. „Daar maken we dan een gezellig dagje uit van, waarbij we tegelijkertijd wat andere kerstinkopen doen.” En niet zonder regelmaat ligt er voor Thomas ook nog een huisje ingepakt te wachten onder de boom, meestal een cadeau van familie. „Die kunnen er tijdens de kerstdagen dan zelf ook een beetje van meegenieten”, zegt hij, „want zoals elk jaar ontbijten, brunchen óf dineren we graag samen met kerst.”

Op de Kerkepas treffen we een andere bijzondere verzameling. Luc en Annelies Remers herbergen er een twintigtal kleine kerststalletjes, in de loop der jaren vergaard in binnen- én buitenland. Allen bieden ze onderdak aan de figuren uit het kerstverhaal, die samen de geboorte van Jezus verbeelden. Steeds dezelfde voorstelling en toch in veel opzichten verschillend. „Dat maakt het zo leuk”, vertelt Luc, terwijl hij een exemplaar aanwijst dat het meest in het oog springt. Tenminste, voor wie goed kijkt; het minuscule tafereeltje is namelijk geschilderd in de dop van een pinda.

„We kochten het hebbedingetje in de Portugese hoofdstad Lissabon”, vervolgt hij. „Ik vond het zo kunstig gemaakt dat ik het niet kon laten liggen, ook al was het buiten over de 30 graden.” Het blijkt niet de eerste keer dat Luc en Annelies tijdens hun vakantie op een mooi exemplaar stuitten. „Zo kochten we verschillende stalletjes op kerstmarkten in Duitsland”, haakt Annelies aan. „En in Riquewihr, een pittoresk dorpje in de Franse Elzas, waar een winkel is die heel het jaar in het teken staat van kerst.”

Oude Toren

Met varianten vervaardigd uit klei, hout en speksteen – in alle soorten en vormen – kon een stalletje van eigen hand niet ontbreken, zo meende Luc. Voor de gein maakte hij daarom eerst het pindastalletje na, gevolgd door een versie waarbij kruidnageltjes Jozef, Maria en de drie koningen voor moeten stellen. „Na dit ‘vrije werk’ ben ik nu bezig met een meer serieuze opdracht”, vertelt hij met een knipoog. Voor hem op tafel liggen een snijmat en stroken karton met steenmotief. „Het is de bouwplaat van onze Oude Toren, die vorig jaar werd uitgegeven als weggevertje voor donateurs van de stichting die zich inzet voor restauratie van het monument. De bedoeling is om er een kerststalletje in te maken. De verlichting heb ik al en de maquette krijgt ook steeds meer vorm, maar dan nog de figuren. Dat wordt nog wel een gepriegel.”

Op eerste kerstdag zal het schaalmodel van de Oude Toren, inclusief beeldjes, te zien zijn als onderdeel van de grotere kerststal die ook dit jaar weer in de toren wordt gebouwd. Zelf is Luc er ook te vinden op tweede kerstdag, als herder en verhalenverteller. „En natuurlijk verheugen we ons nu al op lekker eten, spelletjes en cadeautjes”, besluit hij. „Traditiegetrouw samen met onze kinderen, acht kleinkinderen en zelfs al enkele ‘aanhangers’.”

Een wapperende kerstvlag in de top van een fraai verlichte mast leidt ons tot slot naar de tuin van Tonnie en Marian van Deursen op de Torensingel. Met oog voor detail heeft Tonnie ook dit jaar flink uitgepakt om een beetje licht en gezelligheid te brengen in de donkere dagen voor Kerstmis. Al hangen er ditmaal beduidend minder lampjes dan andere jaren. Door de hoge energieprijzen wellicht? „Nee, gelukkig is tegenwoordig alles led”, vertelt Tonnie. „Maar we zijn niet thuis tussen kerst en oudjaar, en dus is het hele gebeuren voor één keer iets meer ingetogen.”

Hoewel de reden – een vakantie naar de Franse Champagnestreek met de kleinkinderen – natuurlijk erg leuk is, gaat het Tonnie als echte kerstliefhebber toch een beetje aan het hart. „Normaal gesproken ben ik al vanaf half oktober in de weer met de versiering, zodat geen plekje in onze tuin onbenut blijft. Honderden meters verlichting komen eraan te pas om ieder boompje, hegje en struikje te voorzien van een streng lampjes.”

Of Marian blij is dat ze haar Tonnie dit jaar wat vaker binnen op de bank had in de aanloop naar kerst? „Ach welnee, ik weet hoe leuk hij het vindt en dat gun ik hem van harte. Al kun je wel stellen dat zijn hobby een klein beetje uit de hand gelopen is”, vertelt ze met een lach. Voor wie er daarentegen nooit genoeg lampjes kunnen hangen, dat zijn de drie kleinkinderen van het stel. „Die genieten elk jaar weer volop van het werk van hun opa”, vervolgt Marian. „En als zij genieten, dan doen wij dat natuurlijk ook.”
Bovendien is voor Ferre van 8 en de tweeling Muus en Tren van 6 ieder jaar een belangrijke rol weggelegd. „Met één druk op de knop laten zij traditiegetrouw duizenden lampjes tegelijkertijd oplichten”, vertelt Tonnie trots. „Geweldig vinden ze dat.” Hij glundert alleen al bij de gedachte aan het moment.

Lichtjesavond
De ‘officiële’ handeling vindt plaats tijdens de zogenoemde lichtjesavond; een traditie die al zo’n twintig jaar oud blijkt. „Ooit ontstaan als een geintje, maar inmiddels geliefd bij de genodigden die er elk jaar bij zijn”, zegt Tonnie. We kunnen ons daar wel iets bij voorstellen, als we het programma van de jaarlijkse happening horen. Wat te denken van een lekkere maaltijd, feestelijk drankje, gezellige muziek, een vuurkorf, lange sterretjes om te ontsteken, kleine cadeautjes onder de boom en, niet te vergeten, een heuse kerstquiz met toepasselijke prijzen voor de winnaars.

Een feest onder – hoe kan het ook anders – de bezielende leiding van Tonnie, die er als gastheer, animator én quizmaster voor zorgt dat het zijn gasten aan werkelijk niets ontbreekt. Kerst, hij kan er maar geen genoeg van krijgen. En eerlijk is eerlijk: zijn enthousiasme is even hartverwarmend als aanstekelijk.